Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

wat zijn de plichten van een Nederlandse psycholoog wanneer meerderjarige cliënt behandeling vroegtijdig wil stoppen?

18 jarige vriendin van mij wil niet meer op gesprek komen bij haar psycholoog. Ze wil hem niet vertellen wat haar tegen houdt zichzelf beter te voelen. Hij wil hier per se van begrijpen waarom ze dit niet wil en zij wil ook haar redenen niet aan hem vertellen. Vorige gesprek heeft hij haar verteld dat hij verplicht is haar huisarts en haar moeder op de hoogte te stellen van zijn idee/gevoel dat het niet goed met haar gaat als zij niet meer op gesprek komt. Ze is 18 en dus meerderjarig en een psycholoog behoudt zijn beroepsgeheim ook na de behandeling. Is deze psycholoog inderdaad verplicht huisarts en ouders op de hoogte te stellen als hij zich zorgen maakt? Op grond waarvan dan? Of is dit juist strafbaar? Wat is hij PRECIES verplicht na vroegtijdig stoppen behandeling? Mij is deze kwestie namelijk niet meer duidelijk door beroepsgeheim en meerderjarig zijn van de cliënt.

Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
in: Wetgeving
2.3K

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Als de behandeling vrijwillig was, mag zij gewoon stoppen als ze dat wil. Als door het stoppen met de behandeling zij in een situatie zou geraken waarbij ze een gevaar voor zichzelf en/of de omgeving vormt, kan de psycholoog - eventueel in overleg met de huisarts - een traject voor gedwongen opname inzetten. In eerste instantie moet de burgemeester daar toestemming voor geven (IBS). Let wel: we hebben het hier echt over een noodmaatregel, iemand wordt echt niet zomaar gedwongen opgenomen. Er moet dan echt sprake zijn van een duidelijke en directe dreiging van zelfmoord, dusdanige zelfverwaarlozing dat dit op korte termijn tot ernstige medische complicaties of de dood kan leiden, of een bedreiging voor de omgeving.

Los van het juridische deel, dus wanneer iemand echt in direct gevaar is en/of een direct gevaar vormt voor zijn of haar omgeving, heeft een behandelaar ook een bepaalde morele verplichting. Hij mag de ouders niet inlichten, het medisch beroepsgeheim telt heel zwaar. Dit mag alleen doorbroken worden wanneer er sprake is van een situatie zoals ik die hierboven beschrijf, dus wanneer iemand een gevaar vormt voor zichzelf of de omgeving. (Als iemand op consult bij een psycholoog vertelt dat hij morgen zijn buurman gaat vermoorden, mag c.q. moet die psycholoog de politie inlichten wanneer hij een goede reden heeft om te veronderstellen dat de cliënt dit serieus meent.)

Het medisch beroepsgeheim geldt niet voor wat betreft communicatie tussen de psycholoog en de huisarts. De huisarts is ook betrokken bij de behandeling, en waarschijnlijk heeft die je vriendin zelfs doorverwezen. Dat betekent dat de psycholoog hoe dan ook behoort te rapporteren over de behandeling aan de huisarts, bijvoorbeeld door eens in de zoveel tijd een kort verslagje te sturen over het verloop van de behandeling. Als zij dus stopt met de behandeling en de psycholoog maakt zich zorgen over haar, is het niet meer dan logisch dat hij dit ook meldt aan de huisarts. En als die zorg heel groot is, zal een goede psycholoog zo snel mogelijk contact leggen met de huisarts in zo'n geval.

Toegevoegd na 3 uur:
O, en mocht ze dingen niet willen vertellen omdat ze zich niet bij hem op z'n gemak voelt of hem een vreemde kwast vindt of wat dan ook, maar ze wél hulp nodig heeft: laat haar dan gewoon een andere psycholoog zoeken. Soms klikt het gewoon niet met een hulpverlener. Daar moet je m.i. niet al te moeilijk over doen: er zijn echt genoeg psychologen in Nederland.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
De psycholoog mag alsnog NIET de ouders inlichten. WEL de huisarts, want ook als die haar niet heeft doorverwezen, is dat degene die verantwoordelijk is voor haar zorg in de meest brede zin van het woord. Dus als de huisarts nog geen verslag heeft ontvangen van deze psycholoog, neem ik wel aan dat hij dat krijgt als de behandeling tegen zijn advies in wordt beëindigd. Maar waarom zou ze bang zijn dat haar huisarts weet dat ze psychische problemen heeft? De huisarts hóórt zoiets te weten, zodat die ook het overzicht kan houden over wat er allemaal - zowel medisch als psychisch - met haar aan de hand is. Elke zorgverlener heeft een eigen verantwoordelijkheid en zal zelf moeten afwegen in hoeverre een gevaar - bijvoorbeeld het hier genoemde gevaar van zelfmoord - dreigt. Als zijn zorgen grotendeels zijn weggenomen wanneer je vriendin meldt dat zij bij een andere behandelaar de therapie voortzet, zal hij geen actie ondernemen. Maar als hij desondanks zich nog steeds zorgen maakt en vreest voor een reëel suïciderisico, is het heel terecht wanneer hij dit bijvoorbeeld aan de huisarts laat weten. De huisarts speelt dan juist een hele belangrijke rol, omdat die continuïteit kan bieden. Die kan bijvoorbeeld navragen bij je vriendin of ze inderdaad nu een andere psycholoog heeft gevonden, en als er een tijd overbrugd moet worden dat ze daar terecht kan, kan hij in de tussentijd een vinger aan de pols houden en regelmatig afspreken om te bespreken hoe het gaat. De ouders mag hij echter niet inlichten, en dat mag de huisarts ook niet. De enige uitzondering daarop is als er een heel direct gevaar is (bijvoorbeeld suïcide) dat alleen maar afgewend kan worden door het beroepsgeheim te doorbreken. Een behandelaar kan het trouwens wél nodig vinden dat de cliënt zélf zijn of haar ouders (of leefomgeving) inlicht. Dat kan hij niet verplichten natuurlijk, maar wel heel dringend adviseren en proberen af te dwingen door het bijvoorbeeld als voorwaarde te stellen voor een bepaalde behandeling. Zeker bij jongeren is het bijvoorbeeld absoluut noodzakelijk dat de omgeving op de hoogte is als er gestart zou worden met antidepressieve medicatie. Die middelen kunnen namelijk zeker in het begin van de behandeling zelfmoordgedachten of -neigingen veroorzaken of verergeren, en als er dan niemand is die weet dat hier heel goed op gelet moet worden, kan het middel wel eens erger blijken te zijn dan de kwaal.
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden
En ik begrijp dus dat ze wel hulp wil? Dat is heel goed, misschien kan ze gewoon eens beginnen bij haar huisarts? Die kan dan beoordelen hoe ernstig de klachten zijn en bij wat voor behandelaar zij het beste terecht kan. Er zijn heel veel verschillende therapieën mogelijk bij psychische klachten, en bij de één werkt het ene soms beter dan het andere. Bij hele ernstige klachten kan het soms goed zijn om een heel team van behandelaars te hebben bijvoorbeeld, dan worden verschillende therapieën gecombineerd voor de behandeling. Dat is wel intensiever dan bijvoorbeeld één keer per week naar een psycholoog of andere therapeut gaan, maar het is misschien goed om een professional te laten beoordelen wat het beste voor haar is op dit moment? Als ze met haar huidige psycholoog wel goed over wat meer 'zakelijke' dingen kan praten, zou ze dit ook aan hem kunnen vragen. Dan geeft ze aan dat het niet klikt en dat het haar daarom beter lijkt om een andere behandelaar te zoeken, en kan ze hem vragen of hij haar een bepaalde therapeut aan kan raden. Hij geeft duidelijk wel om hoe het met haar gaat, anders zou hij zich niet zoveel zorgen maken over wat er kan gebeuren als ze stopt met de behandeling.

Andere antwoorden (1)

Hij mag gewoon de huisarts op de hoogte stellen maar NIET de ouders.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
10 jaar geleden

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 2500
Gekozen afbeelding